اثرات دیابت قندی تجربی برتعدادی از پارامترهای بیوشیمیایی و تغییرات هیستوپاتولوژیک پانکراس، کبد، کلیه و ریه در موش های صحرایی اواریکتومی شده

سابقه و هدف: یائسگی یک فرآیند فیزیولوژیک و دیابت یک بیماری متابولیک است که در خانم های مسن به فراوانی اتفاق می افتد. در این مطالعه اثرات دیابت بر برخی از پارامترهای بیوشیمیایی و تغییرات هیستوپاتولوژیک در موش های صحرایی اواریکتومی شده بررسی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- مداخله ای 32 سر موش صحرایی ماده بالغ به چهار گروه 8 تایی تقسیم و به مدت 55 هفته بررسی شدند. گروه اول شاهد، گروه دوم اواریکتومی (به مدت 55 هفته)، گروه سوم دیابتی القا شده در 5 هفته آخر مطالعه در موش های دارای تخمدان و گروه چهارم اواریکتومی (به مدت 55 هفته) و دیابت القا شده در 5 هفته آخر مطالعه. تغییرات آسیب شناسی بافت های کبد، کلیه، پانکراس و ریه و برخی شاخص های بیوشیمیایی سرم در هر گروه در پایان مطالعه تعیین شدند. یافته ها: موش های صحرایی دیابتی و اواریکتومی دیابتی شده افزایش گلوکز خون، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز، گاماگلوتامیل ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، کلسیم، اوره، تری گلیسیرید و لیپوپروتئین با دانسیته بالا را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (05/0>p). موش های صحرایی اواریکتومی شده افزایش لاکتات دهیدروژناز، تری گلیسیرید، کلسترول، لیپوپروتئین با دانسیته بالاو لیپوپروتئین با دانسیته بسیار پایین را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (05/0>p). بررسی های آسیب شناسی تعدادی از تغییرات را در گروه های 2، 3 و 4 نشان دادند. استنتاج: یافته ها نشان داد کاهش طولانی مدت استروژن در موش های اواریکتومی شده دیابتی می تواند تغییرات سودمندی روی کاهش سطوح سرمی گلوکز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز، گاماگلوتامیل ترانسفراز، اوره، لیپوپروتئین با دانسیته بسیار پایین و تری گلیسیرید نسبت به موش های صحرایی غیراواریکتومی دیابتی داشته باشد.